Robert Bruininks ประธานาธิบดี U ที่เกษียณอายุแล้ว (ซ้าย) ปรากฏตัวในปี เซ็กซี่บาคาร่า 1989 โดยมีตาลอายเกือบเป็นประวัติการณ์ที่เขาจับได้ใน Loon Lake ทางด้านขวา Dax (ซ้าย) และ Otis Hofeldt บุตรชายของ Andrea และ Derek Hofeldt เจ้าของ Loon Lake Lodge ถือรูปถ่ายของ Bruininks
เมื่อวันหยุด สุด สัปดาห์ ที่ 4 กรกฎาคมใกล้เข้ามา นักตกปลาตาลกังวลว่าวันแห่งการเลือกง่าย ๆ จะหมดลง
ตลอดเดือนพฤษภาคมและต้นเดือนมิถุนายน จิ๊กที่ถูกโยนลงไปในน้ำ
8 ฟุตที่มีปลาซิวหางหนึ่งตัวสามารถใส่อาหารมื้อค่ำของสัตว์จำพวกครีบอันเป็นสัญลักษณ์แห่งมินนิโซตาลงในเรือได้ ตอนนี้เจ้าชู้มากขึ้นและปากแน่นกว่าในฤดูร้อนมักจะเล่นได้ยากและไม่เคยมากไปกว่าวันประกาศอิสรภาพเมื่อการจราจรทางเรือและจรวดขวดรบกวนความสงบแม้กระทั่งปลา
ทว่าดังที่มาร์ติน ลูเทอร์ตั้งข้อสังเกต “ทุกสิ่งที่ทำในโลกนี้สำเร็จด้วยความหวัง” ก็เป็นไปด้วยการตกปลา มิฉะนั้น คุณอาจจะขายเรือ คันและรอกก็เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคมเมื่อนานมาแล้ว – ในปี 1989 – Robert “Bob” Bruininks ไม่ได้หวังว่าจะจับตาลเป็นพิเศษ เบส Smallmouth ใช่เขาอาจขอสิ่งเหล่านั้นอย่างน้อยหนึ่งอย่างในขณะที่เขานั่งอยู่ในตัวเขา เรือลำเล็กบนทะเลสาบ Loon นอกเส้นทาง Gunflint Trail ซึ่งมีตะขอหมายเลข 6 ประดับประดาด้วยสปินเนอร์และปลิง
“ฉันมีชายหนุ่มสองคนที่จบการศึกษาจากดาร์ทมัธกับทอดด์ ลูกชายคนโตของเรา” บรูอินิงส์กล่าว “พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการตกปลาเลย แต่ฉันคิดว่าเราอาจจะโชคดี อย่างน้อยก็กับเบส”
ในปี 2002 Bruininks จะได้รับแต่งตั้งเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยมินนิโซตา ซึ่งดำรงตำแหน่งจนถึงปี 2011 ผู้บริหารที่มีชื่อเสียงในฐานะศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัย
U ดำรงตำแหน่งผู้นำของโรงเรียนด้วยชัยชนะหลายครั้ง
ทว่าในบรรดานักตกปลาวอลอายในมินนิโซตา ความสำเร็จเหล่านั้นถือเป็นเพียงเชิงอรรถของความสำเร็จของบรูอินิงค์ที่ทะเลสาบลูนในวันที่ 4 กรกฎาคม 1989 อันอบอุ่น แดดจ้า และไม่มีลม
“ตอนแรก ฉันคิดว่าตัวเองมีอุปสรรค” เขาจำได้ “จากนั้นอุปสรรคก็เริ่มขยับ”
Bruininks เป็นชาวมิชิแกนเป็นชายหนุ่มเป็นมัคคุเทศก์ในถิ่นทุรกันดารสำหรับ Detroit YMCA ในขั้นต้น ผู้เข้ารับตำแหน่งที่รับหน้าที่เป็นค่ายฝึกปฏิบัติในการทัศนศึกษาระยะสั้น ก่อนที่จะถูกขึ้นรถบัสไปยังป่าออนแทรีโอเป็นเวลาสองสัปดาห์ของการพายเรือเล่นและการเดินป่าผ่านประเทศที่ร้อนระอุ
“ฉันอายุ 20 ปี และจากประสบการณ์นั้น ฉันเรียนรู้ที่จะรักประเทศที่รู้จักกันในวงกว้างว่าเกติโก-สุพีเรียร์” บรูนิงค์สกล่าว
ดังนั้นในปี 1968 หลังจากที่ Bruininks รับงานสอนที่ U เขาย้ายไป Minnesota เกือบจะพร้อมกัน เขาขับรถไปที่ดุลูท จากนั้นไปยังแกรนด์มาเรส์และที่อื่นๆ ไปยังเส้นทางกันฟลินต์ เพื่ออ้างสิทธิ์ในดินแดนนอร์ธวูดส์ของเขาเอง
“ฉันพบอะไรมากมายบนทะเลสาบลูนโดยไม่มีทางไป” เขากล่าว “ฉันมีเรือขนาด 12 ฟุต และฉันใช้มันเพื่อขนส่งทุกอย่างที่ฉันต้องการเพื่อสร้างกระท่อม”
เดิมทีเป็นทางเท้าสามฤดูและทางเดินหิมะในฤดูหนาวซึ่งชนพื้นเมืองอเมริกันบดทีมสุนัขของพวกเขา เส้นทาง Gunflint Trail ระยะทาง 57 ไมล์ได้รับการปูมาตั้งแต่ปี 1979 ได้รับการยอมรับอย่างไร้กาลเวลา อย่างน้อยในหมู่นักตกปลาเมื่อ 13 พฤษภาคม 1979 ใกล้ จุดที่ไกลที่สุดของเส้นทางจากทะเลสาบสุพีเรีย LeRoy Chiovitte ปลายแห่ง Hermantown จับตาล 8 ออนซ์ขนาด 17 ปอนด์ซึ่งเป็นบันทึกของรัฐที่ครองราชย์มาจนถึงทุกวันนี้
Chiovitte ซึ่งเสียชีวิตในปี 2019 เมื่ออายุ 82 ปี จับชาร์ตท็อปเปอร์ของเขาในแม่น้ำ Sea Gull ระหว่าง Sea Gull Lake และ Saganaga Lake ซึ่งเป็นน่านน้ำที่ไม่เปิดให้ตกปลาอีกต่อไปในช่วงต้นฤดูกาล เพื่อปกป้องปลาที่วางไข่ ซึ่งตาลของ Chiovitte เป็น .
เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม 1989 Bruininks ออกจากกระท่อมเพื่อตกปลาสักสองสามชั่วโมง เขารู้ดีว่าตาลโตของ Chiovitte ถูกจับได้ไม่ไกลจาก Gunflint Trail จาก Loon Lake
ทว่าในวันเดียวกันนั้นเองที่ “อุปสรรค์” ที่เขาติดตะขอเริ่มเคลื่อนไหว เขาไม่ประสบกับภาพลวงตาที่ปลาที่ปลายสายของเขาอาจแข่งขันกับ Chiovitte ในฐานะตาลที่ใหญ่ที่สุดที่เคยจับได้ในมินนิโซตา เซ็กซี่บาคาร่า
